สำหรับธุรกิจขายสินค้าอย่างเสื้อผ้าหรือรองเท้าจะว่าไปแล้วสินค้าเหล่านี้อาจจะไม่ได้หมดอายุและเสื่อมสภาพไวเท่าธุรกิจอาหาร ดูๆ ไปก็ไม่ได้จะมีปัญหาอะไรถ้าจะสต๊อกของไว้นานหน่อย แต่ผมขอบอกเลยว่าเรื่องการจัดการบริหารสต๊อกนั้นก็ยังคงสำคัญในธุรกิจประเภทนี้ ซึ่งถ้านำแนวคิดของโตโยต้า ธุรกิจชุมชนพัฒน์ในขั้นตอน “รู้” มาใช้กับธุรกิจนี้ สิ่งที่ผู้ประกอบการจะต้องรู้เลยก็คือ ปัญหาของสินค้าเสื้อผ้าและรองเท้านั้นคือมีความเป็นแฟชั่นสูงทำให้สินค้าตกรุ่นเร็ว

ยกตัวอย่าง ร้านขายเสื้อผ้าหรือรองเท้าแบรนด์เนมดังๆ เมื่อออกสินค้าคอลเลกชั่นใหม่ส่วนใหญ่ก็จะขายในราคาเต็ม แต่ถ้าเวลาผ่านไปของในสต๊อกยังคงเหลืออยู่มาก แบรนด์เนมต่างๆ ก็รู้แล้วว่าปล่อยไว้นานราคายิ่งตก เลยต้องเร่งระบายสินค้าด้วยการลดราคา เพื่อระบายสินค้าออกไป เพราะยิ่งเก็บไว้นานราคายิ่งตก และการสต็อกบาน เงินยิ่งจมไปกับสต็อก

เมื่อดูจากเคสตัวอย่างด้านบนนี้ ผู้ประกอบการคงพอมองเห็นแนวทางในการนำขั้นตอน “รู้” ไปใช้กับธุรกิจของตัวเองแล้วใช่มั้ยครับ